ย้อนกลับ
ิเพิ่มแนวร่วม และ ลดแรงเสียดทานจากการเน้นนโยบายการจัดเก็บภาษีมากเกินไป
ก่อนอื่น ผมขอแนะนำ background ตัวเองเพื่อจะได้เห็นว่าแนวคิดของผมมาจากประชาชนกลุ่มไหน ผมเป็นลูกคนโตในครอบครัวชนชั้นกลาง เติบโตที่ต่างจังหวัด สุดท้ายได้เข้าเรียนที่ กทม และเรียนปริญญาโทต่างประเทศด้านการเงิน ปัจจุบันทำงานเป็นผู้บริหารเกี่ยวกับการเงินการลงทุน เป็นสมาชิกพรรคก้าวไกล ติดตามการอภิปรายของพรรคเป็นส่วนมากถ้าเป็นในสมัยประชุม และติดตามการอภิปรายทุกท่านถ้าเป็นการอภิปรายไม่ไว้วางใจ ผมอยากเรียนเสนอแบบนี้
- ผมสนับสนุนจุดยืนของพรรค เรื่องความเท่าเทียม การกระจายอำนาจ การลดความเหลื่อมล้ำ ลดการผูกขาด เพิ่มพื้นที่การแข่งขันที่เป็นธรรมสำหรับธุรกิจ แต่ด้วยความที่นโยบายพรรคเน้นโอบอุ้มคนตัวเล็ก ผมเห็นว่าทิศทางนโยบายพรรคหลายครั้งเป็นการทำให้ภาคธุรกิจหลายส่วนมีความกังวลว่าพรรคจะทำอะไรที่ทำให้ภาคธุรกิจเสียหายโดยเฉพาะเรื่องภาษีโดยไม่จำเป็น ผมเคยฟังคุณธนาธรพูดเรื่องระดับของการสนับสนุนการแข่งขันของอุตสาหกรรมที่ว่าทุนใหญ่ต้องไปแข่งขันต่างประเทศและสร้างนวัตกรรม ทุนกลางทุนเล็กลดหลั่นลงมาเป็นผู้ผลิตสนับสนุนใน supply chain (ผมจำได้คร่าวๆประมาณนี้ ถ้าผิดพลาดอย่างไรผมขออภัย) ผมคิดว่าภาพประมาณนี้โอเค คือให้เห็นว่าเรา support ทุนทุกกลุ่ม แต่ทุกกลุ่มจะมีพื้นที่เล่นของตัวเองและสอดประสานกันเติบโต ผมคิดว่าปัญหาคือภาพก้าวไกลตอนนี้คือคนรวย ก้าวไกลไม่สนับสนุน หรือก้าวไกลชนดะ ผมว่าภาพนี้ไม่ได้เกิดจากตัวพรรคอย่างเดียว แต่เกิดจากสื่อต่างๆที่พยายาม paint ให้ภาพก้าวไกลเป็นชัดๆแบบนี้เพื่อสื่อสารได้ง่ายหรืออะไรก็ตามแต่ แต่มันทำให้ เราเสียแนวร่วม และจริงๆแล้วผมว่ามันเป็นแนวร่วมที่สำคัญ จำนวนไม่ได้มาก แต่มีความดังที่พอสมควร
ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากให้พรรคมีการสื่อสารเรื่องนโยบายกับกลุ่มทุนทุกกลุ่มเป็นแบบลดการผูกขาด, promote fair playing field, reasonable costs, outdate regulatory revamp รวมถึงต้องมีแนวทางตอบคำถามสื่อแบบเอาให้ชัดเลยครับว่าเราไม่ได้มาชน ล้มทุกอย่าง แต่ทุกคนจะได้รับในสิ่งที่เป็นธรรม (แล้วต้องขอให้สื่อช่วยโปรโมทด้วย)
- ผมคิดว่าการเลือกตั้งคราวหน้า พรรคก้าวไกลจะมีนโยบายรัฐสวัสดิการ และที่สำคัญคือ แนวทางการ funding ที่ชัดเจนที่สุดในบรรดาพรรคการเมืองทั้งหมด แต่ผมคิดว่าทางผู้บริหารพรรคก็รู้ว่ามันเป็นดาบ 2 คม ผมอยากให้เรามีนโยบายการจัดหารายได้ที่ clear ที่ limit psychological impact ด้วยนะครับ รู้ว่ายากแต่ผมว่ามันสำคัญถ้าเราจะเอาเสียงเพิ่ม แบบที่ชัดมากที่สุดคือภาษีที่ดินฉบับนี้ที่สุดท้ายคนที่อยากจะเก็บภาษีเค้าก็เก็บเค้าไม่ได้ เพราะยิ่งที่ดินเค้ามากเท่าไร เค้ายิ่งคุ้มค่าที่จะมาบริหารส่วนนี้เพื่อให้เสียภาษีน้อยที่สุด ส่วนคนเสียภาษีคือคนตัวกลางๆไปถึงเล็กๆ ที่ไม่มีปัญญาจะจัดการ และที่ดินในอดีตคือ 1 ในวิธีการออมของคน ผมเคยฟังสัมภาษณ์คุณฮาร์ท สุทธิพงศ์ ที่ตอนนี้ลำบากมากกับการหาเงินมาจ่ายภาษีที่ดิน ในขณะที่ตัวเองจะจัดการก็ไม่ถนัด จากที่เคยมีสินทรัพย์กลับกลายเป็นหนี้สินที่สร้างภาระทันที หรือตัวผมเอง หวังว่าวัยเกษียณจะไปปลูกบ้านนอกเมือง รีบซื้อที่ดินเปล่าไว้กลัวอนาคตจะไม่มีปัญญาซื้อ มูลค่าก็ไม่ได้มากอะไร แต่กลับกลายเป็นสร้างภาระขึ้นมาทันที ส่วนคนที่มีที่ดินมากๆ เค้ายอมเสียเงินเล็กน้อย (เมื่อเทียบกับเงินหรือมูลค่าที่ดินของเขา ผิดกับชนชั้นกลางที่เงินจำนวนเดียวกันถือว่าเป็นค่าใช้จ่ายที่สูง) ปรับที่ดินเล็กน้อยเป็นเพื่อการเกษตร แค่นี้คือไม่ต้องเสียหรือเสียน้อยมาก ผมว่านโยบายแบบนี้ พรรคไม่ควรออกตัวแรงว่าจะสนับสนุนให้มีการใช้ แต่อาจจะพูดในลักษณะที่ว่า การหารายได้เป็นสิ่งจำเป็น ภาษีที่ดินปัจจุบันเองก็มีช่องโหว่ พรรคอาจจะเข้ามาดูช่องตรงนี้เพื่อให้เป็นธรรม และอาจจะต้องมีการกำหนดว่าถ้ามูลค่าไม่เกินเท่าไร เก็บน้อยหรือไม่เก็บเพราะเป็นช่องทางการออม หรือถ้ามูลค่าสูงเกินเท่าไร อาจจะกำหนดโซนและอัตราการเก็บ อะไรแบบนี้ผมคิดเร็วๆ
- เรื่องค่าลดหย่อนภาษี ในฐานะที่ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนคนหนึ่ง เป็นกลุ่มที่เสียภาษีเต็มเม็ดเต็มหน่วยที่สุดโดยแทบไม่มีช่องทางการบริหารภาษีเลยเมื่อเทียบกับผู้เสียภาษีกลุ่มอื่น รู้สึกหนาวๆทุกครั้งที่พรรคพูดว่า จะเอาค่าลดหย่อนออกให้หมด 555 ถึงขั้นว่าผมยังพูดกับเพื่อนๆสมัยนั้นว่า ถ้าอนาคตใหม่เป็นรัฐบาล พวกเราคงเดือดร้อนจ่ายภาษีเพิ่มแน่ แต่ยังไงก็เลือกอนาคตใหม่ ... ขนาดผมที่เป็นผู้สนับสนุนพรรคยังคิดแบบนี้เลยครับ คนอื่นเค้าจะรู้สึกอย่างไร ผมคิดว่าเรื่องนี้เราไม่ต้องออกตัวแรงก็ได้นะ ไม่จำเป็นต้องเสียแนวร่วมไปครับ เอาแบบกลางๆนิดนึง เพราะจริงๆถ้าเราไปดูโปรแกรมออมเกษียณไม่ว่าจะที่ไหน ตอนนี้ถ้าเกษียณ 60 อยู่ถึงซัก 80 หรือ 85 ต้องการใช้เงินหลังเกษียณซักเดือนละ 5หมื่น ตอนที่เกษียณมีเงิน 20ล้านก็ยังไม่พอใช้นะครับ เพราะฉะนั้นผมคิดว่าพรรคคิดเรื่องหาเงินถูกแล้วครับ แต่ต้องคิดขยายกลุ่มแนวร่วมด้วยนะครับ มนุษย์เงินเดือนมีค่าลดหย่อนแบบเพื่อการออม ถ้าเค้าสามารถออมได้มาก แล้วจะบอกว่าช่วยคนรวย ผมว่ามันก็ไม่ได้ถูกทั้งหมด ออมยังไงให้ได้ 20-30ล้านตอนเกษียณนะครับ ถ้าไม่สนับสนุนการออม เราจะแก่แบบไม่มีเงิน แล้วรัฐเองก็มีภาระอีก ดังนั้นนโยบายช่วงหาเสียงผมว่าโดนถามแน่นอนเรื่องการลดหย่อน พรรคลองดูอะไรที่มันเป็นสายกลางหน่อยละกันครับ จริงๆผมว่าเราก็รู้กันอยู่ว่าประเทศเรามีคนเสียภาษีเงินได้จริงๆหยิบมือเดียว หรือพวก SME เอง รวยเงียบภาษีไม่เสียนะครับ บริษัทขาดทุน เจ้าของรวย ค่าใช้จ่ายส่วนตัวเข้าบริษัทหมด เป็นแบบนี้กันเยอะแยะ ผมอยากให้พรรคดูนโยบายที่เพิ่มฐานผู้เสียภาษีเงินได้ มากกว่าเล่นเอาเพิ่มกับคนที่เห็นอยู่ชัดๆครับ ผมไม่เห็นด้วยกับการขึ้น VAT ที่มันกระทบทุกคนและคนที่โดนหนักสุดคือคนรายได้น้อย แต่มาตรการภาษีที่ดีน่าจะต้องพยายามหาเก็บจากรายได้ดีกว่านะครับ ส่วนถ้าจะเก็บจากมูลค่าทรัพย์สิน ผมอยากให้มีการตั้งมูลค่าขั้นต่ำที่สูงระดับหนึ่ง เพราะอย่างที่ผมบอก เกษียณด้วยเงิน 20ล ไม่ใช่ว่าจะมีชีวิตหลังเกษียณที่สบายนะครับ ยังไม่นับว่าถ้าป่วยขึ้นมา อนาถาแน่นอน ผมยังคิดว่าทางที่จะเซฟกว่าสำหรับพรรคในการเพิ่มแนวร่วมคือ การลดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นในงบประมาณ อันนี้ผมคิดว่าจากการอภิปรายไม่ไว้วางใจทุกครั้ง คือมันชัดมาก และถ้าพรรคจี้ตรงนี้ผมคิดว่าไม่มีการเสียคะแนน มีแต่จะได้คะแนนเพิ่มครับ
มีเท่านี้ก่อนครับ ผมเห็นใน youtube ฟังทั้ง 3 ท่านพูดแล้วรีบมาแสดงความเห็นไว้ก่อน
ความคิดเห็น (0)
โหวตมากที่สุด