เมื่อครั้งสมัยพรรคอนาคตใหม่โฉมหน้าของพรรคคือการเป็นพรรคของคนรุ่นใหม่ซึ่งสิ่งนี้ก็ยังสืบทอดมายังพรรคก้าวไกล แต่สิ่งที่พรรคก้าวไกลไม่เหมือนอนาคตใหม่ก็คือการเข้าถึงรุ่นหรือคนรุ่นใหม่พรรคต้องเข้าถึงวัยรุ่นให้มากกว่านี้อย่าคิดว่าการที่พรรคมีสมญาว่าพรรคของคนรุ่นใหม่จะทำให้วัยรุ่นเป็นฐานเสียงพรรคตลอดไป พรรคต้องปรับปรุงในส่วนนี้ใหม่อย่างแรกเลยคือพรรคต้องสรรหาสมาชิกและว่า ที่ส. ส. ที่เป็นคนรุ่นใหม่ในสัดส่วนที่มากขึ้น โดยนำเอาคน gen x,zและy ที่มีความรู้ความสามารถ มีอุดมการณ์ประชาธิปไตย เข้ามาในพรรคให้มากขึ้น อย่างต่อไปพรรคต้องฟื้นฟูปีเยาวชนของพรรค เพื่อสร้างเครือข่ายของคนรุ่นใหม่ในพรรค และทำกิจกรรมร่วมกับพรรคเพื่อขยายฐานเสียงของพรรคออกไป ต่อไปพรรคต้องศึกษาความสนใจ ทัศนคติ ความต้องการการ ของคนรุ่นใหม่ในgen ต่างๆ เพื่อนำมาออกแบบนโยบายที่ตอบโจทย์ที่สุด อันต่อมาคือ พรรคต้องจัดกิจกรรมและสร้างเครือข่ายกับคนรุ่นใหม่ในมหาวิทยาลัยต่างๆ หรือถ้าเป็นไปได้ก็อาจมีโรงเรียนด้วย โดยเข้าไปจัดเสวนาเรื่องต่างๆ ให้ความรู้เรื่องประชาธิปไตย จัดกิจกรรมส่งเสริมสิทธิ เสรีภาพ ความเท่าเทียม พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในเรื่องต่างๆของสังคม หรืออาจมีการจัดโต้วาทีในประเด็นปัญหาต่างๆ ในสังคม รวมทั้งให้นิสิตนักศึกษาเข้ามาดูงานหรือฝึกงานในพรรค ต่อไปคือ พรรคต้องจัดกิจกรรมเสวนา วงสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็น งานดนตรี นิทรรศการ หรือเทศกาลต่างๆ โดยผูกเข้ากับเรื่องต่างๆที่เป็นนโยบายของพรรค หรือสิ่งที่คนรุ่นใหม่กำลังให้ความสนใจ เพื่อเป็นการกระจายข่าวสารและแนวคิดของพรรคให้คนรุ่นใหม่ทราบ อันสุดท้ายคือ พรรคก้าวไกล ต้องเป็นภาพลักษณ์ของการทำงานแบบคนรุ่นใหม่ คือ มีผู้นำเป็นคนรุ่นใหม่ ทำงานการเมืองแบบใหม่แบบสร้างสรรค์ ไม่มีการสาดโคลนใส่คนอื่น รวดเร็ว ทันใจประชาชน เป็นประชาธิปไตย ในพรรคมีความเท่าเทียมและรับความหลากหลายจริงๆ แต่พรรคก็ต้องไม่มองข้ามคนgen อื่นพรรคต้องออกแบบนโยบายเพื่อตอบโจทย์คนทุกgen โดยเฉพาะนโยบายเศรษฐกิจและการแก้ปัญหาปากท้อง ชีวิตความเป็นอยู่ เป็นสิ่งที่พรรคต้องนำเสนออย่างหนักแน่นไปพร้อมกับเรื่องอุดมการณ์

ถ้าวิดีโอเนื้อหายาว ให้ทำเป็นหลายๆตอน แบบซีรี่ย์ และมีตัวอย่างตอนต่อไป เพื่อดึงดูดให้ดูเพิ่มและติดตาม

อยากให้มี การตอบ คำถามที่โพส ไปหรือรายงานความคืบหน้าของงานด้วยค่ะ

ปัจจุบันชาวบ้านประชากรของจังหวัดบึงกาฬส่วนมาก ทำอาชีพเกษตรกร เช่นปลูกยางพารา  แต่ราคาขายถูกต้นทุนในการทำแพง เช่น ปุ๋ยเคมี และค่าแรงที่จ้างไม่สมดุลกับราคาที่ขายได้ จึงอยากให้ทางพรรคก้าวไกลช่วยแก้ปัญหา คือ

 1. อยากให้มีโรงงานอุตสาหกรรมยางพาราเป็นของหน่วยงานรัฐ เพื่อจะได้มีการเพิ่มทางเลือกให้ผู้ผลิต และทางโรงงานเอกชนจะได้มีการแข่งขันราคา

2.ช่วยแก้ปัญหาการผูกขาดของนายทุน ที่เข้ามารับซื้อจากการประมูลราคายางพารา

        ความปลอดภัยในหมู่บ้านและชุมชน

1. ปัญหายาเสพติด ยาบ้าราคาถูกหาซื้อได้ง่าย เป็นปัญหาหลัก เจ้าหน้าที่ตำรวจบางรายรับส่วยไม่เคร่งคัดปล่อยปะละเลย

2. ปัญหาถนนเข้าหมู่บ้านในชนบท เป็นถนนคอนกรีตมีการชำรุดเป็นหลุมเป็นบ่อ อันตรายถึงชีวิตไม่ว่าจะเป็นคนแก่ และคนป่วย จะรักษาที่ รพ.ในตัวอำเภอใช้ความเร็วเร่งรีบไม่ได้ บางรายถึงกับช่วยชีวิตไม่ทัน

3. รถกู้ชีพของ รพสต.อยากให้มีอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่พร้อมช่วยเหลือผู้ป่วยเบื้องต้นก่อนถึงโรงพยาบาล     4. การศึกษาเท่าเทียม

โรงเรียนของรัฐบาล อยากให้มีสื่อการเรียนการสอนและบุคลากรเท่าเทียมกับโรงเรียนเอกชน

5.  เนื่องจากสภาวะปัจจุบันมีปัญหาของแพง และคนว่างงาน จึงเกิดปัญหาการลักขโมย จึงอยากขอให้มีการเยียวยาช่วยเหลือให้เพิ่มมากขึ้น

สวัสดีครับ อยากให้แก้ไข ปัญหา เงินกู้ยืมเพื่อการศึกษา ในความคิดของผม ในฐานะผู้กู้และชำระหมดแล้ว  กยศ.ไม่ควรมีดอกเบี้ย หรือ ค่าปรับ แม้แต่บาทเดียว รัฐไม่สมควรแสวงหา ประโยชน์โดยสิ่งนี้ ควรส่งเสริมและสนับสนุนให้เด็กและเยาวชนมีโอกาสเข้าถึงการศึกษามากกว่าและดีกว่า  ที่จะแสวงหาประโยชน์จากดอกเบี้ยเงินกู้ อันที่จริง กยศ. มีปัญหามากมาย ขณะกู้ ผู้กู้ต้องทำจิตอาสาบำเพ็ญประโยชน์สะสมชั่วโมงเพื่อที่จะได้กู้ ประหนึ่งว่า เงินกู้ กยศ.เป็นทุนฟรี พอกู้ก็เป็นหนี้ และมีดอกเบี้ย ควรยกเลิกได้แล้วครับ ดอกเบี้ย กยศ. มันไม่สมควรที่จะมี รัฐควรใส่ใจและส่งเสริมมากกว่านี้ครับ  ตลอดจนค่าธรรมเนียม เบี้ยปรับต่างๆ ครับ 

ขอบคุณครับ  

นายพัชรพล ดำรงกิจสถาพร สมาชิกพรรคก้าวไกล

ในนาม ผู้กู้ กยศ.  25/8/2022

...........

-มีนโยบายที่มีควาหลากหลายครอบคลุมทุกด้านมีความทันสมัยเท่าทันโลกโดนใจประชาชนเข้าถึงคนทุกกลุ่ม ประชาชนได้ประโยชน์สูงสุด

-การผลักนโยบายต้องผลักดันนโยบายทุกนโยบายอย่างจริงจังทุกด้านไม่ใช่แค่ด้านใดด้านหนึ่ง

-ต้องเผยแพร่นโยบายให้ประชาชนเชื่อมั่นว่าทำได้จริงเห็นผลจริงไม่ขายฝันไม่เพ้อฝันเผย แพร่นโยบายให้ประชาชนอย่างทั่วถึงและเข้าใจ ทำให้ประชาชนเห็นเหตุและผลที่ทำให้เกิดนโยบายนี้ขึ้น และเห็นถึงประโยชน์ที่จะได้จากนโยบายนั้น (ในตอนหาเสียงอาจทำใบปลิวหรือแผ่นพับรวมนโยบายมาแจกประชาชน)

-สร้างเว็บไซต์เผยแพร่นโยบายทุกโนบายของพรรคโดยแยกให้เป็นหมวดหมู่ชัดเจนรวมถึงบอกประโยชน์ที่ประชาชนจะได้จากนโยบายนั้น

-การคัดบุคลากรต้องคัดอย่างละเอียดรอบคอบต้องเลือกคนที่มีประสิทธิภาพ ซื่อสัตย์ ซื่อตรงแน่วแน่ในอุดมการณ์ของพรรคยึดมั่นในประชาธิปไตยทำประโยชน์เพื่อประชาชนเป็นหลัก

-บุคลากรและสมาชิกในพรรคต้องมีความหลากหลายมีทั้งคนที่เป็น กลุ่มชาติพันธุ์ กลุ่มแรงงาน กลุ่ม LGBTQ + กลุ่มนักวิชาการ กลุ่มนักเคลื่อนไหวด้านต่างๆ กลุ่มผู้พิการกลุ่มนักวิจัยและผู้ทำงานด้านเทคโนโลยีกลุ่มนักธุรกิจกลุ่มเกษตรกรและคนจากกลุ่มสาขาอาชีพต่างๆ เพิ่มคนเจนใหม่ในพรรคให้เยอะขึ้นกว่าเดิม

-พรรคต้องสร้างช่องทางสำหรับให้ประชาชนออกแบบนโยบายต่างๆเสนอพรรคและมีช่องทางในการเสนอแนะเรื่องต่างๆต่อหัวหน้าพรรคกรรมการบริหารพรรคและส. ส. ของพรรคได้โดยตรง

-พรรคต้องลงพื้นที่ไปรับฟังปัญหาและพูดคุยกับประชาชนให้ถี่ขึ้นและบ่อยกว่าเดิมต้องไปทุกพื้นที่เข้าถึงคนทุกคนทุกกลุ่มโดยเฉพาะคนรากหญ้าหัวหน้าพรรคต้องลงพื้นที่พูดคุยให้มากกว่าเดิมและต้องเข้าถึงประชาชนมากกว่านี้ให้ทำให้ประชาชนรู้สึกว่าสามารถเข้าถึงได้ง่ายให้ได้กำชับส. ส. และว่าที่ส. ส. ทุกคนให้ลงพื้นที่รับฟังปัญหาช่วยเหลือประชาชนและพูดคุยเรื่องต่างๆเป็นประจำ

-จัดงานระดมทุนแบบตอนพรรคอนาคตใหม่จัดเทศกาลนิทรรศการและงานสัมนาด้านต่างๆทั้งเรื่องความเท่าเทียมทางเพศ ความหลากหลายทางเพศ สิทธิเสรีภาพความเท่าเทียม การศึกษา รัฐสวัสดิการ

-การสื่อสารต้องสื่อสารให้มากขึ้นโปรโมทให้เยอะเมื่อพรรคมีผลงาน แต่อย่าเยอะเกินจนกลายเป็นโอ้อวดการสื่อสารต้องเข้าใจง่ายกระชับกะทัดรัดไม่เป็นวิชาการมากจนเกินไป

-ฟื้นฟูปีกเยาวชนดึงเอาคนรุ่นใหม่ที่มีความรู้ความสามารถเข้ามาร่วมงานกับพรรคสร้างเครือข่ายของพรรคในมหาวิทยาลัยต่างๆโดยมีกิจกรรมต่างๆทั้งการเผยแพร่องค์ความรู้อุดมการณ์ของพรรคการแลกเปลี่ยนพูดคุยและการมาฝึกงานหรือดูงานในพรรค

-ปรับปรุงปีกแรงงานให้ดีขึ้นให้ปีกแรงมีการร่วมมือกับกลุ่มแรงงานต่างๆมากขึ้นและสร้างเครือข่ายของพรรคที่มีความแน่นแฟ้นกับกลุ่มแรงงาน

-พรรคต้องผลักดันนโยบายด้านรัฐสวัสดิการ โครงสร้างพื้นฐาน การศึกษา การคมนาคม ส่งเสริมการวิจัยด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี การสาธารณสุขที่ทันสมัย ผลักดันการผลิตสิ่งต่างๆเองในประเทศ ส่งเสริมวงการเพลง ละคร ซีรีย์ ภาพยนตร์ไทย การจัดการที่ดิน การทำอุตสาหกรรมและเกษตรกรรมที่ใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัย 

ถือว่าเป็นการลงพื้นที่อีกเเบบนะครับ ไม่มีข้อจำกัดเรื่องระยะทาง เวลาด้วย

ก้าวไกล Next กำลังถูกฝ่ายที่เห็นต่าง หาข่าวมากลบกิจกรรมดีๆของพรรคก้าวไกล การประชาสัมพันธ์เราต้องต่อเนื่องไม่แผ่วเด็ดขาด

เรื่องนี้ขอร้องไปยังส.ก.ก้าวไกลในสภากทม.นะฮะ ว่าอยากให้ตั้งญัตติเพื่อเสนอแนะไปยังส่วนราชการที่เกี่ยวกับกิจการสภากทม. สำนักงานเลขานุการสภากทม.เพื่อให้นำทีมงานของไทยพีบีเอสกลับมาถ่ายทอดสดการประชุมสภากทม.เหมือนเมื่อคราววันที่6-7ก.ค.2565 เพราะการประชุมสภากทม.เมื่อ18ส.ค.2565 ใช้ระบบวรจรปิดของสภาเองถ่ายทอดสดออกมาปรากฎว่ามีปัญหาทางเทคนิคจำนวนมาก ภาพไม่ชัด เสียงไม่ดัง บางช่วงต้องรอโหลด การถ่ายทอดสดสะดุด ดูไม่สะดวก อีกทั้งทีมงานของThai pbs ให้ความสะดวกแก่การรับชมถ่ายทอดสดการประชุมสภามากกว่าทั้งทางด้านเทคนิคและช่องทางที่เผยแพร่ทั้งfacebookและyoutube จึงอยากให้เหล่าส.ก.พรรคก้าวไกลช่วยผลักดันให้เอาทีมงานของThai pbsกลับมาเป็นทีมงานถ่ายทอดสดประชุมสภากทม.ให้สาธารณชนได้รับชมด้วยฮะ

ควรให้พรรค เสนอแคดิเดทนายกรัฐมนตรีมากว่า1คน เพื่อให้มีความหลากหลายด้าน ภาพลักษณ์ ของตัวชูโรงเพื่อการต่อสู้ของการเลือกตั้งครั้งหน้าในความคิดเห็นของผม ผมขอเสนอชื่อคือ 1.คุณพิธา หัวหน้าพรรค ด้านดูแลภาพรวมของประเทศทั้งหมด เหตุผล คือ เป็นหัวหน้าพรรค ข้อดีคือ ติดดินประชาชนเข้าถึงได้ง่าย กว่าผู้นําพรรคอื่นๆและมีการประณีประนอม ข้อควรปรับปรุง ต้องสื่อสารหรือประชาสัมพันธ์กับประชาชนให้มากขึ้น แบบ อ.ชัชชาติ

บัญชีนายกฯคนที่สองยกตัวอย่างคือ 2.คุณวิโรจน์ ดูแลด้านการปฏิรูปกองทัพ-สังคม ความไม่เท่าเทียม เพราะหากมองการเลือกตั้งผู้ว่า กทม คุณวิโรจน์ สื่อสารเรื่องต่างๆที่จัดจ้าน ดุดัน เด็ดขาด ผ่านการดีเบต สื่อเข้าถึงประชาชนอย่างมาก ทําให้คนชาว กทม รู้สึกสองใจว่าจะเลือก ชัชชาติหรือ วิโรจน์ดี และเรื่องต่างๆที่คุณวิโรจน์ เสนอต่อประชาชนได้สร้างกระแสอย่างมาก เช่น บ่อขยะอ่อนนุช เรื่องสวนกล้วย ส่วยเทศกิจ แต่ผลการเลือตั้งครั้งนั้น ทําให้คุณวิโรจน์แพ้และได้คะแนนน้อยกว่าที่คาดการณ์เพราะ ประชาชนฝั่ง ปชต ไม่น้อย อยากให้คุณวิโรจน์เล่นสนามใหญ่มากกว่า เพราะ กทม มีอํานาจน้อย ประเด็นที่คุณวิโรจน์เสนอ เป็นประเด็นที่แหลมคม รื้อโครงสร้าง เหมาะกับการเลือกตั้งใหญ่มากกว่า เพราะปัจจุบันโครงสร้างของประเทศ พังพินาศ เพราะมีทั้ง เรื่องการเมืองแย่  ทุนผูกขาด ระบบอุปถัม กองทัพ ผู้มีอิทธิพล ยาเสพติด ซึ่งผมคิดว่าประชาชนจํานวนไม่น้อยให้ความสนใจกับเรื่องเหล่านี้ไม่แพ้เรื่องเศรษฐกิจและพรรคการเมืองส่วนใหญ่ละเลยกับเรื่องเหล่านี้ซึ่งเหมาะกับวิโรจน์มากและเป็นจุดขายและช่วยดันกระแสพิธา ก้าวไกลได้ 

ปัจจุบันนโยบายด้านสุขภาพจิตดูผิดที่ผิดทางไปมาก กรมสุขภาพจิตมีมานานก็เหมือนยังจับทางงานตัวเองไม่ถูก จิตแพทย์ นักจิตวิทยาในสาขาต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น นักจิตวิทยาคลินิก นักจิตวิทยาการปรึกษา นักจิตวิทยาพัฒนาการ นักจิตวิทยาโรงเรียน มีในระบบน้อยและส่วนใหญ่ไม่ได้รับการบรรจุ ไม่มีความมั่นคงและไม่มีวี่แววจะบรรจุหรือรับคนเพิ่ม เมื่อมีคนทำงานน้อย ส่งผลให้ประชาชนเข้าถึงบริการได้อย่างจำกัด การให้บริการด้านอื่น เช่น ไลน์บอทให้คำปรึกษา สายด่วนสุขภาพจิตก็ถูกจำกัดไปด้วยคนทำงานไม่เพียงพอ ประกอบกับโครงการต่าง ๆ ที่ "ดูเหมือน" จะมีประโยชน์กับสุขภาพจิตของประชาชนก็เข้าถึงประชาชนได้ไม่ทั่วถึง เป็นการใช้งบประมาณแบบใช้ไปให้งบปีงบเป็นปี ๆ ไป หน่วยงานภาครัฐต่าง ๆ เหมือนต่างคนต่างคิดแบบไม่คุยกัน ทำให้โครงการที่ออกมาชวนให้ประชาชนสับสน เพราะ user มีกลุ่มเดียวคือประชาชนแต่โครงการมีหลายอย่างจนไม่รู้จะต้องทำตามอันไหน  ทั้งที่สุขภาพจิตคือเรื่องที่เกิดขึ้นจริงแต่งานต่าง ๆ ของภาครัฐกลับไม่ช่วยส่งเสริมให้ประชาชนมีสุขภาพจิตที่ดี หนำซ้ำยังซ้ำเติมให้สุขภาพจิตประชาชนแย่ลงไปอีก การออกนโยบายต่างควรคำนึงถึงสุขภาพจิตร่วมด้วย  ไม่ว่าจะเป็นนโยบายด้านเศรษฐกิจ การศึกษา สาธารณสุข การปกครอง แรงงาน แม่และเด็ก ผู้สูงอายุ สังคม เพราะสุขภาพจิตถูกกระทบได้จากหลายปัจจัยด้วยกัน

ดังนั้นสิ่งที่อยากเสนอ คือ

- การเพิ่มจำนวนบุคลากรจิตแพทย์และนักจิตวิทยาสาขาต่าง ๆ ทั้งนักจิตวิทยาคลินิก นักจิตวิทยาการปรึกษา นักจิตวิทยาพัฒนาการและนักจิตวิทยาโรงเรียน เข้ามาในระบบของภาครัฐ เพื่อเอื้อให้การบริการด้านสุขภาพจิต ครอบคลุม เข้าถึงได้ง่ายมากขึ้น

- ส่งเสริมสุขภาพจิตในโรงเรียนโดยพัฒนาหลักสูตรแนะแนว ลดภาระงานของครู ให้ครูมีหน้าที่สอนเพียงอย่างเดียว และเพิ่มบุคลากรตำแหน่งอื่น ๆ ตามงานในโรงเรียน เช่น บุคลากรด้านพัสดุ การเงิน รวมถึงเพิ่มการมีนักจิตวิทยาโรงเรียน/ นักจิตวิทยาพัฒนาการในโรงเรียนร่วมด้วย

- การกำหนดเวลาการทำงานและปริมาณงานของบุคลากรไม่ให้ overload และ over time มี KPI ของแต่ละตำแหน่งงานชัดเจน มีค่าตอบแทนที่เหมาะสมตามภาวะเงินเฟ้อและค่าครองชีพปัจจุบัน ทั้งนี้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานและป้องกันภาวะ burnout และการลาออกของบุคลากร

- มี day care สำหรับครอบครัวที่พ่อแม่ต้องไปทำงานและไม่สามารถเลี้ยงลูกในช่วงเวลางานได้ โดย day care ควรมีนักจิตวิทยาพัฒนาการประจำอยู่ด้วย เพื่อประเมินพัฒนาการเด็กและออกแบบโปรแกรมส่งเสริมพัฒนาการให้เด็กในช่วงปฐมวัย

-  การเพิ่มยาจิตเวชเข้าบัญชียาหลักเพื่อให้ประชาชนเข้าถึงการรักษาที่ดีมากขึ้น

- การทำ nursing home หรือ day care สำหรับผู้สูงอายุที่อยู่คนเดียว ไม่มีคนดูแล หรือผู้สูงอายุที่เลือกจะอยู่ด้วยตัวเองไม่พึ่งพาลูกหลาน เพราะผู้สูงอายุคือวัยที่ผ่านการทำงานเสียภาษีมาพัฒนาประเทศมาอย่างยาวนานจึงควรดูประชาชนในกลุ่มวัยนี้ให้มีช่วงสุดท้ายของชีวิตในแบบที่ไม่ลำบากจนเกินไป ทั้งนี้สิ่งที่อาจจะเกิดในผู้สูงอายุคือภาวะหลงลืม หรือภาวะถดถอยบางอย่าง จึงควรมีผู้เชี่ยวชาญด้านต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นนักกายภาพ นักกิจกรรมบำบัด นักจิตวิทยาเพื่อทำหน้าที่ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้สูงอายุ

- การจัดบริการสุขภาพจิตสำหรับคนทำงาน เพื่อให้ประชาชนวัยแรงงานเข้าถึงบริการด้านสุขภาพจิตได้ง่ายขึ้น

- พัฒนาหลักสูตรที่เกี่ยวข้องกับ social - emotion learning ให้กับเด็กและเยาวชน เพื่อให้พวกเขาได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของสุขภาพจิตและแนวทางการดูแลสุขภาพจิตตนเอง

- การทำ parent school ที่เข้าถึงทุกคน สำหรับวัยแรงงานที่กำลังสร้างครอบครัว เพื่อให้พวกเขามีแนวทางในการเลี้ยงดูเด็กให้เหมาะสมตามพัฒนาการ

- การสร้างพื้นที่ สิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการมีสุขภาพจิตที่ดี เช่น ชุมชนที่มีกิจกรรมต่าง ๆ ให้เลือกทำหรือพูดคุย การสร้างสิ่งแวดล้อมที่ดี ไม่ชวนหดหู่ การเดินทางที่ง่าย ครอบคลุมและประหยัด  

- การปรับค่าแรงให้กับแรงงานตามภาวะเงินเฟ้อ ค่าครองชีพหรือมีนโยบาย/ เงินสนับสนุนค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เช่น ค่าเช่าบ้าน

- การส่งเสริมเศรษฐกิจ/ สินค้าท้องถิ่น/ สินค้าชุมชน เพื่อให้ชุมชนมีรายได้ สามารถสร้างคุณภาพชีวิตให้ตนเองได้ และถ้ามีหนี้ก็สามารถหาช่องหาสร้างรายได้เพื่อลดหนี้ให้ตนเองได้

- การรณรงค์เกี่ยวกับสุขภาพจิตตามวาระโอกาส เช่น วันฆ่าตัวตายโลก วันไบโพลาร์หรือสัปดาห์สุขภาพจิต 

หวังว่าพรรคจะนำไปพิจารณา

นอกจาก food และ massage แล้ว ประเทศไทยควรส่งเสริมธุรกิจอย่างอื่นให้มากว่านี้

ผมเข้าใจว่าการทำพื้นที่จำเป็นต้องช่วยเหลือประชาชน เพื่อให้เข้าถึงประชาชนจริงๆ แต่ในอีกมุมหนึ่งผมอยากให้ว่าที่ผู้สมัครทุกคนหาโอกาสพูดคุยกับประชาชนทั่วไปให้เช้าใจสิ่งที่เค้าจะได้จากประชาธิปไตยที่แท้จริง เพราะตามพื้นที่ต่างจัดหวัดชาวบ้านทั่วๆไปเค้าจะใช้เวลาทั้งวันไปกับการทำมาหากิน พอถึงเวลาเลือกตั้งก็รับเงินแล้วกาก็เยอะ ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุไม่เข้าใจผลลัพธ์ที่จะเกิด หรือเกรงใจหัวคะแนนกลัวจะเดือดร้อนก็ดี จึงอยากให้โฟกัสในจุดนี้ด้วยครับ หากว่าที่ผู้สมัครเข้าใจบริบทพื้นที่ดี เค้าน่าจะหาวิธีและพท้นที่พูดคุยได้ครับ ฝากด้วยนะครับ ผมไม่อยากให้เดินตามแนวทางการเมืองเก่าแบบเพื่อไทยที่ยังเน้นให้ ส.ส.ทำตัวเหมือนผู้มีบุญบารมี เอาแลกแจกเอาแต่ช่วยเหลือคนในพื้นที่อย่างเดียว

วันนี้คงไม่สะดวกที่จะไปร่วมงานที่พรรค  แต่อยากฝาก 3 เรื่อง

1. เงินเดือนข้าราชการและการปรับเบื้อนขั้นควรขึ้นกับ GDP เพื่อกระตุ้นการทำงานให้สอดคล้องกับเศรษฐกิจ ไม่ใช่ลอยตัว

2. โบนัสผู้บริหารรัฐวิสาหกิจ ที่เป็นผู้ให้บริการ ควรให้ประชาชนผู้รับบริการเป็นผู้กำหนด อาจจะบางส่วน

3. ปัญหาน้ำท่วมจากน้ำเหนือหลากลงมา ในระยะยาวควรมี Floodway เพื่อระบายน้ำลงทะเลให้เร็วที่สุด เสมือนเป็นแม่น้ำเจ้าพระยาที่สอง

วิธีที่เร็วที่สุดอาจใช้ถนนกาญจนาภิเษก สาย 9 ทั้งฝั่งตะวันออก และตะวันตกเป็น Floodway เพราะเชื่อมจากเหนือกทม. มาใกล้ทะเลที่สุด และผ่านใกล้แม่น้ำเจ้าพระยา

อาจสร้างถนนชั้นที่ 2 คล่อมกาญจนา ถ้าน้ำไม่ท่วมก็ใช้ถนนทั้ง 2 ชั้น เมื่อน้ำท่วมก็ปิดขั้นล่างทำ Floodway ใช้แต่ขั้นบนแทน 

วิธีนี้น่าจะใช้งบน้อยที่สุด โดยเฉพาะงบเวนคืน

ขายเสื้อพรรค ให้สมาชิกจัดประกวดลายเสื้อ และให้โหวต พร้อมให้เครดิตคนทำเพื่อการมีส่วนร่วม

ตามข้อมูลที่ทราบ คุณไหม เศรษฐกิจ  อ.เชษฐ์ จราจร คุณเท่ง ไอที  คุณมด แรงงาน แต่ในด้านอื่นๆ ประชาชนส่วนใหญ่ไม่ทราบ

เลือกตั้งทั่วไปเหมือนเลือกนายกรัฐมนตรีโดยตรง(แม้ในความเป็นจริงจะเป็นทางอ้อม) ในความรู้สึกของประชาชนทั่วไปคือเขาออกเลือกนายกรัฐมนตรีและทีมที่จะไปบริหาร(ซึ่งก็คือพรรค)

บทเรียนและโจทย์ของก้าวไกลจากการเลือกตั้งที่ผ่านมาๆคือ

1. พรรคขายความเป็น ก้าวไกล จนขาย ตัวบุคคล"น้อยเกินไป"

เข้าใจว่าพรรคต้องการความเป็นสถาบันการเมือง ทำงานเป็นทีม จากการเลือกผู้ว่ากทม พรรคพยายามโปรโมทเรื่องการส่งทั้งผู้ว่าฯและส.ก. เพราะอาจมองว่าเป็นจุดแข็ง ซึ่งไม่ผิดและทำถูกแล้ว แต่พรรคพลาดคือ ขายวิโรจน์ "ช้าและน้อยไปมาก" เข้าใจว่ามีปัญหาเรื่องผู้สมัครที่คุยกันไว้เปลี่ยนใจและไม่สามารถหาคนที่ไว้ใจได้เท่าวิโรจน์ อย่างไรก็ตามมองว่าพรรคควรจะสามารถขายวิโรจน์ได้ดีกว่านี้

จากประสบการณ์เลือกตั้งผู้ว่ากทม พรรคควรเรียนรู้ในการขายตัวบุคคลด้วย ในความรับรู้ของประชาชนๆทั่วไป ชื่อของพรรคสำคัญแต่สำคัญน้อยกว่าตัวบุคคลที่อยู่กับพรรค ลองนึกถาพว่าพรรคก้าวไกลไม่มี ทิม วิโรจน์ ศิริกัญญา เบญจา โรม ประชาชนก็จะเสียความมั่นใจในพรรคเพราะไม่มีบุคลากรสำคัญ ลองคิดว่านักการเมืองหลายคนทำไมย้ายพรรคตลอดแต่ยังได้รับเลือก พรรคโดยเฉพาะทีมแคมเปญและแกนนำต้องเข้าใจว่า พรรคหรือองค์กรขับเคลื่อนด้วยตัวบุคคล อ่านแล้วหลายท่านอาจจะแย้งว่าเราต้องการเป็นสถาบันการเมือง ขออธิบายว่า สถาบันการเมืองก็ยังมีบุคลากรที่ประชาชนเชื่อมั่นมาขับเคลื่อน ตัวอย่างการเมืองระหว่างประเทศ พรรคเดโมเครต พรรคแรงงาน(UK) พรรคSPD(Germany) และอีกหลายพรรค พรรคเหล่านี้นับว่าเป็นสถาบันการเมือง อยู่มาเป็นร้อยปี แต่พรรคเหล่านั้นยังต้องมีนักการเมืองที่ป๊อปปูล่าพาพรรคไปข้างหน้าเช่นกัน อย่าง โอบามา แมร์เคิล อาเบะ ไบเดน ล้วนแต่เป็นนักการเมืองที่ป๊อปปูล่าและพรรคเองก็เป็นสถาบันการเมืองได้ไปพร้อมกัน

สรุปคือ ในมุมมองของผม ชาวบ้าน ประชาชน ดูทั้ง "ตัวบุคคล" และ "ชื่อพรรค" พรรคไม่สามารถขายแต่ความเป็นก้าวไกล ให้แคนดิเดทมาอวดว่าผมมีDNAอนาคตใหม่ มีDNAก้าวไกล เลือกผมสิ ผมอยู่ก้าวไกลนะ(พูดกันตามตรงคะแนนนิยมพรรคก็ไม่ขนาดถึงกับส่งเสาไฟฟ้า เขาก็เลือกด้วยซ้ำ) ทีมแคมเปญต้องหาจุดเด่น จุดขายของตัวแคนดิเดทและ10บัญชีรายชื่อ(ว่าที่รมต)ให้ได้ และมันจะส่งผลไปยังส.ส.เขตเอง จุดขายที่ว่าไม่ใช่แค่ความถนัด แต่เป็นเรื่องเล็กๆน้อย ตัวอย่างเช่น ตอนเลือกตั้งสหรัฐ ไบเดนขายความชอบกินไอติม รักสุนัข ถามว่ามันส่งผลขนาดนั้นเลยหรอ คือมันสร้างความรู้สึกเข้าถึงได้ 

  2. ทีมแคมเปญควรมุ่งเน้นที่การขายตัวแคนดิเดทนายกด้วย

จากข้อ 1 ที่บอกไปว่า การเลือกตั้ง "ตัวบุคคล" สำคัญเท่ากับหรือมากๆกว่า"พรรค"เสียอีก ไม่ต้องกลัวว่า การขายตัวบุคคลมากไปจะกลายเป็นพึ่งพาคนใดคนหนึ่งมากไป จนกลายเป็นพรรคธนาธร พรรคทิม พิธา เพราะคะแนนนิยมตัวบุคคลจะส่งผลต่อไปยังคะแนนพรรคด้วย อุดมการณ์ของแคนดิเดทนายกหรือหัวหน้าพรรคก็จะเป็นการสานต่ออุดมการณ์ของพรรคต่อไปเอง

ตัวอย่าง ในUK หลังบอริส จอห์นสันลาออก ส.ส.ซึ่งลงท้าชิงตำแหน่งนายกต่อโดยการท้าชิงตำแหน่งหัวหน้าในพรรคConservative ก็มีการโปรโมทตัวเอง ขายตัวเอง ปกติ

สรุปในสรุป โจทย์ของทีมแคมเปญคือ

1.ทำไมคนไทยต้องเลือกทิม พิธาเป็นนายกฯ (ที่คำตอบไม่ใช่เพราะอยู่ก้าวไกล ธนาธรเชื่อใจทิม)

2.ทิมเป็นนายก หน้าตาครมจะเป็นอย่างไร มีจุดยืนในประเด็นเหล่านี้อย่างไร เช่น 112 LGBTQ+ แรงงาน ต่างประเทศ เศรษฐกิจ ศาสนา การแก้ปัญหาเฉพาะหน้า

เท่าที่ลองสังเกตดู เหมือนช่วงต้นแคมเปญ (3 สค. 65) จะมีผู้เข้าร่วมในเว็บไซต์ร่วมหลักพันต่อวัน แต่พอผ่านมาราวๆ 2-3 สัปดาห์ (19 สค. 65) จำนวนผู้เข้าร่วมเหลือราวๆหลักหน่วยหรือหลักสิบ ซึ่งปรากฎการณ์นี้คือการลดลงของผู้เข้าร่วมในจำนวนมาก สามารถอธิบายได้ดังต่อไปนี้

1. การเข้าถึงเว็บไซต์ไม่สอดคล้องกับการใช้งานตามปกติที่ผ่านมาผู้เข้าใช้จะเข้ามาในเว็บไซต์จะต้องเข้ามาผ่านการประชาสัมพันธ์ของพรรคถึงแคมเปญก้าวไกล NEXT ซึ่งการประชาสัมพันธ์ถึงเว็บไซต์ก็มีเพียงช่วงต้นแคมเปญเท่านั้น แต่จะประชาสัมพันธ์ซ้ำไปเรื่อยๆ ก็อาจจะเปลืองพื้นที่ประชาสัมพันธ์กับเรื่องอื่น ๆ ไป และการกลับมาใช้ซ้ำก็คือการต้องกดหาลิ้งค์ประชาสัมพันธ์ ไม่ก็ต้องพิมพ์เข้ามายังตัวเว็บไซต์ ซึ่งก็ถือว่าไม่ใช่ทางหลักที่จะทำกัน พอเกิดสภาพแบบนี้ก็ถือว่าเป็นอุปสรรคในการกลับเข้ามาใช้งานซ้ำ เมื่อคนใช้งานซ้ำได้ยาก จำนวนผู้เข้าร่วมก็จะลดลง คนที่เข้ามาอาจจะเป็นคนที่เจอลิ้งค์พาเข้าแบบธรรมชาติ  
   • วิธีแก้ไขระยะสั้น: แปะลิ้งค์ประชาสัมพันธ์เว็บไซต์ให้ถี่ขึ้นในจุดที่พอแปะได้ หรือ Tie In เว็บไซต์ก้าวไกล Next ในโอกาสต่างๆ หรือเชื่อมโยงหัวข้อหรือคอมเม้นเข้ากับระบบการแสดงความเห็นของเฟสบุ๊คหรือทวิสเตอร์ด้วยวิธีเลือกปฏิเสธการแชร์แทนการเลือกให้แชร์
   • วิธีแก้ไขระยะยาว: ทำเป็นแอพลิเคชั่นที่ประชาชนกดเพียงครั้งเดียวก็สามารถเข้ามาร่วมแสดงความเห็นได้ทันที และสร้างระบบ Gamification สำหรับการทำระบบ Thinktank รวมถึงการเชื่อมโยงกับระบบสมาชิกพรรคด้วย
2. การลดลงของปริมาณความคิดเห็นส่งผลให้ผู้เข้าร่วมลดลง และความไม่มั่นใจว่าความคิดเห็นต่างๆจะตกน้ำรึเปล่า? เมื่อวงสนทนาดูกร่อย คนที่เข้ามาก็ลดความอยากแสดงความเห็นลง สิ่งนี้เกิดจากจำนวนคนลดลง (รวมถึงถ้าโพสต์ลดลงมากๆผู้ดูแล ทีมงาน หรือผู้แทนก็จะรู้สึกว่าไม่รู้จะเข้ามาเช็คอะไรอีกด้วย) แต่อีกส่วนหนึ่งคือผู้โพสต์หรือผู้คอมเม้นท์คาดหวังอะไรจากการโพสต์ ความคาดหวังนั้นคือการมีส่วนร่วมระหว่างผู้ใช้งาน และการนำความคิดต่างๆ ไปดำเนินการต่อจริง ไม่ใช่เพียงแค่การบอกว่าจะรับไว้พิจารณาหรือรับฟังไว้ แต่เป็นการอัพเดทว่าสิ่งที่ผู้ใช้งานโพสต์ถูกดำเนินการไปถึงไหน ซึ่งถ้าความคิดเห็นไม่ตกน้ำ ก็เป็นแรงจูงใจให้ผู้โพสต์ต่างๆ รู้สึกว่าความคิดเห็นเหล่านั้นถูกนำไปปฏิบัติจริง  
   • วิธีแก้ไขในระยะสั้น: แก้ไขในข้อ 1 ในระยะสั้น บวกกับการอัพเดทว่าความเห็นไปถึงไหน รวมถึงอาจจะให้ สส. Tie In ผ่านสื่อสาธารณะอย่างสม่ำเสมอตลอดแคมเปญว่ารับความเห็นมาจากโพสต์ในเว็บ และตอนนี้กำลังดำเนินการถึงไหนแล้ว เพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้กับผู้เข้าร่วมว่าความเห็นต่างๆจะไม่ตกน้ำ
   • วิธีแก้ไขระยะยาว: ทำระบบส่งต่อความเห็นให้กับผู้ที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้ผู้ที่เกี่ยวข้องได้เข้ามาอัพเดทสถานการณ์ และแม้ว่าสิ้นสุดแคมเปญ อาจจะไม่ได้ Tie In ถี่เท่าช่วงแคมเปญ แต่ก็ควรมีการยกมาให้เห็นในสื่อสาธารณะเป็นระยะๆ เพื่อให้ประชาชนทั่วไปรับรู้ว่า ThinkTank ตัวนี้ยังดำเนินการอยู่อย่างต่อเนื่อง และประชาชนทั่วไปสามารถเข้าร่วมเมื่อใดก็ได้

หลักๆผมพยายามอธิบายปรากฎการณ์เฉพาะภายในเว็บไซต์นะครับ จะไม่ได้วิเคราะห์เพิ่มในเรื่องของกระแสของแคมเปญ แต่ถ้าทางเว็บไซต์ทำได้ดี ก็น่าจะช่วยเรื่องกระแสแคมเปญได้เช่นกัน

รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน : พรรคก้าวไกล

หากพรรคก้าวไกลได้จัดตั้งรัฐบาลอยากเห็นพรรคคุมกระทรวงแรงงาน เพื่อจะได้ผลักดันนโยบายดีๆ ของพรรคฯ ช่วยเหลือแรงงานไทยต่อไป

ท่าเต้นก้าวไกล เสนอเต้นแบบ Shuffle Dance (การเต้นที่ใช้ขาในการเต้น) เพื่อเป็น meme เป็นกระแสให้แก่พรรค แล้วยังส่งเสริมสุขภาพประชาชนไปในตัวจากการเชิญชวนมาเต้มท่าก้าวไกล

ศึกษาท่า Shuffle ได้จาก

https://vt.tiktok.com/ZSRaHwFTM/

https://vt.tiktok.com/ZSRa91DPa/

https://vt.tiktok.com/ZSRaHsCMn/

https://vt.tiktok.com/ZSRa9N66P/

https://fb.watch/fuzD9HndTG/

ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าค่าเฉลี่ยคนในสังคมไทยแยกความขัดแย้งส่วนตัวออกจากประเด็นพับลิคไม่ได้

ปัญหาที่ทำให้คนออกจากพรรค ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากเรื่องนี้

การมีทีมที่มีความสามารถด้านนี้จริงๆ(แน่นอนว่าหายาก)  เป็นตัวกลาง

ในการทำให้เกิดการสร้างข้อสรุปที่ยอมรับได้ในความขัดแย้ง ไม่ใช่ประนีประนอมแบบซุกปัญหาเฉยๆด้วยนะ 

จะแก้ปัญหาการออกจากพรรคได้ส่วนนึง

อีกส่วนนึง การมีการพบปะแล้วรับฟังฟีดแบคอย่างจริงจัง จากจากส่วนกลางน่าจะช่วยสร้างความเป็นยูนิตในพรรคได้มากขึ้น

ทั้งสองอย่างนี้ อาจอยู่ในส่วนงาน organize จัดตั้ง งานสร้าง คัลเจอร์ ของพรรค ก็ได้ 

จัด campaign หรือ hackathon เสนอนโยบายโดยระบุหัวข้อ เพื่อให้ประชาชนแข่งขัน และเพิ่มการมีส่วนร่วม

ก่อนอื่น ผมขอแนะนำ background ตัวเองเพื่อจะได้เห็นว่าแนวคิดของผมมาจากประชาชนกลุ่มไหน ผมเป็นลูกคนโตในครอบครัวชนชั้นกลาง เติบโตที่ต่างจังหวัด สุดท้ายได้เข้าเรียนที่ กทม และเรียนปริญญาโทต่างประเทศด้านการเงิน ปัจจุบันทำงานเป็นผู้บริหารเกี่ยวกับการเงินการลงทุน เป็นสมาชิกพรรคก้าวไกล ติดตามการอภิปรายของพรรคเป็นส่วนมากถ้าเป็นในสมัยประชุม และติดตามการอภิปรายทุกท่านถ้าเป็นการอภิปรายไม่ไว้วางใจ ผมอยากเรียนเสนอแบบนี้

1. ผมสนับสนุนจุดยืนของพรรค เรื่องความเท่าเทียม การกระจายอำนาจ การลดความเหลื่อมล้ำ ลดการผูกขาด เพิ่มพื้นที่การแข่งขันที่เป็นธรรมสำหรับธุรกิจ แต่ด้วยความที่นโยบายพรรคเน้นโอบอุ้มคนตัวเล็ก ผมเห็นว่าทิศทางนโยบายพรรคหลายครั้งเป็นการทำให้ภาคธุรกิจหลายส่วนมีความกังวลว่าพรรคจะทำอะไรที่ทำให้ภาคธุรกิจเสียหายโดยเฉพาะเรื่องภาษีโดยไม่จำเป็น ผมเคยฟังคุณธนาธรพูดเรื่องระดับของการสนับสนุนการแข่งขันของอุตสาหกรรมที่ว่าทุนใหญ่ต้องไปแข่งขันต่างประเทศและสร้างนวัตกรรม ทุนกลางทุนเล็กลดหลั่นลงมาเป็นผู้ผลิตสนับสนุนใน supply chain (ผมจำได้คร่าวๆประมาณนี้ ถ้าผิดพลาดอย่างไรผมขออภัย) ผมคิดว่าภาพประมาณนี้โอเค คือให้เห็นว่าเรา support ทุนทุกกลุ่ม แต่ทุกกลุ่มจะมีพื้นที่เล่นของตัวเองและสอดประสานกันเติบโต ผมคิดว่าปัญหาคือภาพก้าวไกลตอนนี้คือคนรวย ก้าวไกลไม่สนับสนุน หรือก้าวไกลชนดะ ผมว่าภาพนี้ไม่ได้เกิดจากตัวพรรคอย่างเดียว แต่เกิดจากสื่อต่างๆที่พยายาม paint ให้ภาพก้าวไกลเป็นชัดๆแบบนี้เพื่อสื่อสารได้ง่ายหรืออะไรก็ตามแต่ แต่มันทำให้ เราเสียแนวร่วม และจริงๆแล้วผมว่ามันเป็นแนวร่วมที่สำคัญ จำนวนไม่ได้มาก แต่มีความดังที่พอสมควร

ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากให้พรรคมีการสื่อสารเรื่องนโยบายกับกลุ่มทุนทุกกลุ่มเป็นแบบลดการผูกขาด, promote fair playing field, reasonable costs, outdate regulatory revamp รวมถึงต้องมีแนวทางตอบคำถามสื่อแบบเอาให้ชัดเลยครับว่าเราไม่ได้มาชน ล้มทุกอย่าง แต่ทุกคนจะได้รับในสิ่งที่เป็นธรรม (แล้วต้องขอให้สื่อช่วยโปรโมทด้วย)

1. ผมคิดว่าการเลือกตั้งคราวหน้า พรรคก้าวไกลจะมีนโยบายรัฐสวัสดิการ และที่สำคัญคือ แนวทางการ funding ที่ชัดเจนที่สุดในบรรดาพรรคการเมืองทั้งหมด แต่ผมคิดว่าทางผู้บริหารพรรคก็รู้ว่ามันเป็นดาบ 2 คม ผมอยากให้เรามีนโยบายการจัดหารายได้ที่ clear ที่ limit psychological impact ด้วยนะครับ รู้ว่ายากแต่ผมว่ามันสำคัญถ้าเราจะเอาเสียงเพิ่ม แบบที่ชัดมากที่สุดคือภาษีที่ดินฉบับนี้ที่สุดท้ายคนที่อยากจะเก็บภาษีเค้าก็เก็บเค้าไม่ได้ เพราะยิ่งที่ดินเค้ามากเท่าไร เค้ายิ่งคุ้มค่าที่จะมาบริหารส่วนนี้เพื่อให้เสียภาษีน้อยที่สุด ส่วนคนเสียภาษีคือคนตัวกลางๆไปถึงเล็กๆ ที่ไม่มีปัญญาจะจัดการ และที่ดินในอดีตคือ 1 ในวิธีการออมของคน ผมเคยฟังสัมภาษณ์คุณฮาร์ท สุทธิพงศ์ ที่ตอนนี้ลำบากมากกับการหาเงินมาจ่ายภาษีที่ดิน ในขณะที่ตัวเองจะจัดการก็ไม่ถนัด จากที่เคยมีสินทรัพย์กลับกลายเป็นหนี้สินที่สร้างภาระทันที หรือตัวผมเอง หวังว่าวัยเกษียณจะไปปลูกบ้านนอกเมือง รีบซื้อที่ดินเปล่าไว้กลัวอนาคตจะไม่มีปัญญาซื้อ มูลค่าก็ไม่ได้มากอะไร แต่กลับกลายเป็นสร้างภาระขึ้นมาทันที ส่วนคนที่มีที่ดินมากๆ เค้ายอมเสียเงินเล็กน้อย (เมื่อเทียบกับเงินหรือมูลค่าที่ดินของเขา ผิดกับชนชั้นกลางที่เงินจำนวนเดียวกันถือว่าเป็นค่าใช้จ่ายที่สูง) ปรับที่ดินเล็กน้อยเป็นเพื่อการเกษตร แค่นี้คือไม่ต้องเสียหรือเสียน้อยมาก ผมว่านโยบายแบบนี้ พรรคไม่ควรออกตัวแรงว่าจะสนับสนุนให้มีการใช้ แต่อาจจะพูดในลักษณะที่ว่า การหารายได้เป็นสิ่งจำเป็น ภาษีที่ดินปัจจุบันเองก็มีช่องโหว่ พรรคอาจจะเข้ามาดูช่องตรงนี้เพื่อให้เป็นธรรม และอาจจะต้องมีการกำหนดว่าถ้ามูลค่าไม่เกินเท่าไร เก็บน้อยหรือไม่เก็บเพราะเป็นช่องทางการออม หรือถ้ามูลค่าสูงเกินเท่าไร อาจจะกำหนดโซนและอัตราการเก็บ อะไรแบบนี้ผมคิดเร็วๆ     

1. เรื่องค่าลดหย่อนภาษี ในฐานะที่ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนคนหนึ่ง เป็นกลุ่มที่เสียภาษีเต็มเม็ดเต็มหน่วยที่สุดโดยแทบไม่มีช่องทางการบริหารภาษีเลยเมื่อเทียบกับผู้เสียภาษีกลุ่มอื่น รู้สึกหนาวๆทุกครั้งที่พรรคพูดว่า จะเอาค่าลดหย่อนออกให้หมด 555 ถึงขั้นว่าผมยังพูดกับเพื่อนๆสมัยนั้นว่า ถ้าอนาคตใหม่เป็นรัฐบาล พวกเราคงเดือดร้อนจ่ายภาษีเพิ่มแน่ แต่ยังไงก็เลือกอนาคตใหม่ ... ขนาดผมที่เป็นผู้สนับสนุนพรรคยังคิดแบบนี้เลยครับ คนอื่นเค้าจะรู้สึกอย่างไร ผมคิดว่าเรื่องนี้เราไม่ต้องออกตัวแรงก็ได้นะ ไม่จำเป็นต้องเสียแนวร่วมไปครับ เอาแบบกลางๆนิดนึง เพราะจริงๆถ้าเราไปดูโปรแกรมออมเกษียณไม่ว่าจะที่ไหน ตอนนี้ถ้าเกษียณ 60 อยู่ถึงซัก 80 หรือ 85 ต้องการใช้เงินหลังเกษียณซักเดือนละ 5หมื่น ตอนที่เกษียณมีเงิน 20ล้านก็ยังไม่พอใช้นะครับ เพราะฉะนั้นผมคิดว่าพรรคคิดเรื่องหาเงินถูกแล้วครับ แต่ต้องคิดขยายกลุ่มแนวร่วมด้วยนะครับ มนุษย์เงินเดือนมีค่าลดหย่อนแบบเพื่อการออม ถ้าเค้าสามารถออมได้มาก แล้วจะบอกว่าช่วยคนรวย ผมว่ามันก็ไม่ได้ถูกทั้งหมด ออมยังไงให้ได้ 20-30ล้านตอนเกษียณนะครับ ถ้าไม่สนับสนุนการออม เราจะแก่แบบไม่มีเงิน แล้วรัฐเองก็มีภาระอีก ดังนั้นนโยบายช่วงหาเสียงผมว่าโดนถามแน่นอนเรื่องการลดหย่อน พรรคลองดูอะไรที่มันเป็นสายกลางหน่อยละกันครับ จริงๆผมว่าเราก็รู้กันอยู่ว่าประเทศเรามีคนเสียภาษีเงินได้จริงๆหยิบมือเดียว หรือพวก SME เอง รวยเงียบภาษีไม่เสียนะครับ บริษัทขาดทุน เจ้าของรวย ค่าใช้จ่ายส่วนตัวเข้าบริษัทหมด เป็นแบบนี้กันเยอะแยะ ผมอยากให้พรรคดูนโยบายที่เพิ่มฐานผู้เสียภาษีเงินได้ มากกว่าเล่นเอาเพิ่มกับคนที่เห็นอยู่ชัดๆครับ ผมไม่เห็นด้วยกับการขึ้น VAT ที่มันกระทบทุกคนและคนที่โดนหนักสุดคือคนรายได้น้อย แต่มาตรการภาษีที่ดีน่าจะต้องพยายามหาเก็บจากรายได้ดีกว่านะครับ ส่วนถ้าจะเก็บจากมูลค่าทรัพย์สิน ผมอยากให้มีการตั้งมูลค่าขั้นต่ำที่สูงระดับหนึ่ง เพราะอย่างที่ผมบอก เกษียณด้วยเงิน 20ล ไม่ใช่ว่าจะมีชีวิตหลังเกษียณที่สบายนะครับ ยังไม่นับว่าถ้าป่วยขึ้นมา อนาถาแน่นอน ผมยังคิดว่าทางที่จะเซฟกว่าสำหรับพรรคในการเพิ่มแนวร่วมคือ การลดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นในงบประมาณ อันนี้ผมคิดว่าจากการอภิปรายไม่ไว้วางใจทุกครั้ง คือมันชัดมาก และถ้าพรรคจี้ตรงนี้ผมคิดว่าไม่มีการเสียคะแนน มีแต่จะได้คะแนนเพิ่มครับ

มีเท่านี้ก่อนครับ ผมเห็นใน youtube ฟังทั้ง 3 ท่านพูดแล้วรีบมาแสดงความเห็นไว้ก่อน

บรรจุเรื่องนโยบายการจัดการขยะเป็นนโยบายระดับประเทศ ไม่ใช่ให้เป็นแค่นโยบายในระดับองค์กรปกครองท้องถิ่น ที่คณะก้าวหน้าได้ดำเนินการอยู่ครับ

ทั้งประเทศควรต้องมีนโยบายไปในแนวทางเดียวกัน นโยบายต้องทำให้ประชาชนกลายเป็นพลเมืองที่ตระหนักและตื่นตัวเรื่องนี้ครับ ไม่ว่าจะเป็นการเปลี่ยนพฤติกรรมเลิกก่อขยะพลาสติกใช้ครั้งเดียวทิ้ง หันมาแยกขยะ โดยเฉพาะขยะอินทรีย์ (เศษอาหาร) เป็นต้น

(ผมขออนุญาตนำเสนอไอเดียของผมเรื่อง การเปลี่ยนความรับผิดชอบต่อสังคมเป็นต้นทุนชีวิตในแบบใหม่ (ต้นทุนชีวิตที่ไม่ใช่เงินหรือที่ดิน) ตามลิงก์นี้ครับ https://greenosophy.in.th/green-coin-concept/)